Kategorie: Tyd

Die tydsbeskouing is een van die sewe voorveronderstellings van ‘n wêreldbeskouing. Dit poog om die volgende vrae te beantwoord: 1) Is daar ‘n begin en einde aan tyd? 2) Is daar enige doelwit waarheen alles oppad is? 3) Is dit net oneindige siklusse?

26 Redes vir die wegraping in 2026…


In 1988 skryf Whisenant die boek “88 Reasons Why the Rapture Will Be in 1988”. Toe die einde nie aanbreek nie publiseer hy in 1989 ‘n boek wat dieselfde sê oor 1989 maar met ‘n ander titel. In die volksmond is daarna verwys as “89 Reasons Why the Rapture Will Be in 1989”. Hy doen weer so in 1993 en 1994. Whisenant het sy berekinge gebasseer op die feit dat 40 jaar verloop het sedert die onafhanklikheid van Israel in 1948.

In 2025 sien ons die SA weergawe van “25 Reasons Why the Rapture Will Be in 2025”. Net soos met Whisenant het dit nie gebeur nie. Natuurlik het dit vir ongelowiges skietstof gegee om te kan laster. Dit het ook ontnugtering onder die goedgelowige Christene veroorsaak.

As ons egter Jesus se woorde in Matt 24 lees dan verstaan ons dat hierdie voorspellery ‘n klomp nonsies is. Christus sê in vers 36,37,42:

“Maar van dié dag en dié uur weet niemand nie, ook die engele van die hemele nie, maar net my Vader alleen. En net soos die dae van Noag was, so sal ook die koms van die Seun van die mens wees… Waak dan, omdat julle nie weet watter uur julle Here kom nie.”

Die vraag is nou: Hoekom smag Christene so na Christus se wederkoms?

Dit is omdat ons wêreld so deurmekaar is… ons smag daarna dat die volmaakte nuwe hemel en aarde van Openbaring 21 sal aanbreek. Maar hoekom moet daar dan so ‘n lang tyd verloop tussen die eerste en tweede koms? En wat is ons taak totdat die wederkoms plaasvind? Ons taak is om ons lig hier waar ons is te laat skyn. Die gelykenis van die talente wat aan diensknegte toevetrou (Matt 25:14-46) is maak dit duidelik dat daar geen ontvlugting deur een of ander wegraping sal wees nie. Die HERE verwag van ons om besig te wees in sy Koninkryk tot op die laaste uur wanneer Hy weer sal kom. Hy verwag van ons om te woekker met dit wat Hy aan ons gegee het… die Evangelie moet verkondig word. Die nasies moet dissipel word sodat (ver 32-34):

“… voor Hom al die nasies versamel word, en Hy sal hulle van mekaar afskei soos die herder die skape van die bokke afskei; en Hy sal die skape aan sy regterhand en die bokke aan sy linkerhand sit. Dan sal die Koning vir die wat aan sy regterhand is, sê: Kom, julle geseëndes van my Vader, beërf die koninkryk wat vir julle berei is van die grondlegging van die wêreld af.”

Laat ons nie net bid “Laat u Koninkryk kom, laat U wil geskied. Soos in die hemel net so ook op die aarde” nie, maar laat ons ook aktief bou aan hierdie Koninkryk… natuurlik met God.

Is die laaste dae belangrik?

Met die  oog op die Koning: Waarom eskatologie belangrik is

“Toe het ek die hemel geopend gesien; en daar was ‘n wit perd, en Hy wat daarop sit, word genoem Getrou en Waaragtig, en Hy oordeel en voer oorlog in geregtigheid. En sy oë was soos ‘n vuurvlam, en op sy hoof was baie krone; en Hy het ‘n Naam wat geskrywe is, wat niemand ken nie, behalwe Hy self. En Hy was bekleed met ‘n kleed wat in bloed gedoop was, en sy Naam is: Die Woord van God.” Openb. 19:11-13

Eskatologie is ‘n deftige woord. Maar basies gaan dit oor wat glo iemand oor “die laaste dae” of die einde van die geskiedenis, wanneer Jesus Christus weer op die wolke kom. Dit mag jou dalk verbaas, maar ja: Christene het wél verskillende opinies daaroor. 

Meer en meer hoor ek mense sê dat eskatologie vir hulle nie eintlik so belangrik is nie. Veral as Christene hoor hoe ingewikkeld die debatte oor eskatologie is, begin hulle so voel. Hulle sê dan: “Ek is maar net ‘n Christen. Ek weet ek is gered. Ek weet Jesus kom weer. Die res is nie belangrik nie.”

Die bedoeling is goed. Maar om ‘n Christen te wees beteken jy is ‘n eskatologiese Christen. Ek wil bietjie in hierdie artikel verduidelik waarom eskatologie een van dié belangrikste onderwerpe in die Bybel vir ons behoort te wees. Basies wil ek sê: Leef met die oog op die Koning.

Die Bybel is van die begin af eskatologies

Die basiese rede waarom eskatologie vir ons belangrik behoort te wees, is omdat dit in die Bybel belangrik is. Die Bybel is van die begin af eskatologies. Laat ek verduidelik. 

As ek jou moes vra, “wat is die genre van die Bybel?” wat sou jy antwoord? Jy kan natuurlik antwoord dat die Bybel baie genres het. Maar wat is die genre wat dit alles saambind? Wat is die styl – ‘n gedig, sistematiese teologie, ‘n pastorale werk – wat is dit? Wel, as jy kyk na die genre wat die heel meeste in die Bybel voorkom, en ook die genre wat al die verskillende boeke van die Bybel vasbind, dan is dit die genre van ‘n storieboek. 

Hoor my mooi: Ek glo net soos jy dat die Bybel die geïnspireerde Woord van God is. As ek sê dat dit ‘n storieboek is, dan bedoel ek nie dat iemand dit uit sy duim gesuig het nie. Ek bedoel daarmee dat die Bybel vir ons die Storie vertel wat waar geword het. Dit vertel vir ons God se storie: Sy geskiedenis. Al die ander genres maak net sin as ons raaksien dat die onderliggende styl van die hele boek ‘n verhaal is. 

Een van die duidelike maniere hoe ons kan sien dat die Bybel die beste verstaan kan word as ‘n storieboek, is as ons die Bybel vergelyk met ander klassieke stories. Ek gaan hier net verwys na Bartholomew en Goheen se boek, The Drama of Scripture. Daarin vergelyk hulle die Skrif met die klassieke styl van dramas en wys dat die Skrif basies ingedeel kan word volgens dieselfde storielyn-raamwerk as enige van die klassieke dramas. 

Dit moet ons laat vra, wat is die groot motiewe in hierdie verhaal van die Bybel? Wat is die groot spanning wat opgelos word? Wat is die lyn wat die storie volg? 

As ons dit vra, sien ons regtig dat die Bybel van die begin af eskatologies is. Die Bybel is van die begin af gerig op die toekoms. Die storie boei jou van die oomblik dat die gordyne oopgaan tot op die oomblik wat die gordyne weer sak.

Hier’s een voorbeeld. Kom ons vat een van die mees bekende verse in die Bybel: 

“En Ek sal vyandskap stel tussen jou en die vrou, en tussen jou saad en haar saad. Hy sal jou die kop vermorsel, en jy sal hom in die hakskeen byt.” Gen. 3:15

Wat dink jy het hierdie profesie van God vir Eva beteken? Hoe het dit vir haar laat dink – laat voel – oor die toekoms? Hoe het dit haar prentjie van God se groot storie ingekleur? 

Hierdie belofte van God is soos ‘n baken van lig vir al die gelowiges in die Ou Testament. Dit laat hulle verlang en uitsien na die vervulling daarvan. Hulle leef buite Eden: Hulle leef onder die vloek van die sonde: Hulle leef onder die heerskappy van die slang. Hulle wag op die dag wat sy kop vermorsel gaan word. In kort: Hulle leef eskatologies. Hulle leef met die oog op die toekoms. 

So sien ons dat die Bybel van die begin af eskatologies is. Die hele Bybel moet gelees word in hierdie styl – in hierdie raamwerk. Die Bybel vertel ‘n storie – nie net los waarhede nie. En hierdie storie stuur af op ‘n doel: Die vermorseling van die kop van die slang. Elke sandkorrel op die aarde wag vir daai oomblik: Vir die oomblik wat die Koning se perd sal runnik en sy swaard sal gly deur die nekwerwels van die draak. 

Soos wagters op die môre…

As die Bybel van die begin af ‘n eskatologiese boek is, dan kan ons verwag dat die Bybel gereeld ons oë op die toekoms sal vestig. En dit is ook wat ons in die Bybel kry. Een so ‘n plek, is Psalm 130.

“Ek wag op die HERE; my siel wag, en ek hoop op sy woord. My siel wag op die Here meer as wagters op die môre, wagters op die môre. Wag op die HERE, o Israel! want by die HERE is die goedertierenheid, en by Hom is daar veel verlossing; en Hy self sal Israel verlos van al sy ongeregtighede.” Ps. 130:5-8

Wat gee ‘n kryger moed, in die middel van die nag? Wat gee ‘n swakkeling die krag om sy skild vas te hou en aan te hou om die goeie stryd te stry? Die antwoord van die Bybel is eenvoudig: Die kryger weet die nag kom tot ‘n einde. Die swakkeling weet daar is oorwinning aan die einde van die stryd. Hulle kan altwee kyk na die Môrester, en wag op die son om op te kom.

“Ek, Jesus .. is die wortel en die geslag van Dawid, die blink môrester.” Openb. 22:16

Nouja, jy stem dalk nie met my saam dat hierdie twee Bybelgedeeltes verband hou met mekaar nie. Jy dink dalk dat Psalm 130 maar net ‘n goeie beeld gebruik as dit praat van wagters wat wag op die môre, en Jesus sinspeel nie op hierdie Psalm in Openbaring 22 nie. Maar dink ‘n bietjie aan ‘n profesie soos Joël wat God se veroordelende weermag vergelyk met ‘n sonsopkoms.

“..soos die môreskemering, uitgesprei oor die berge, kom ‘n talryke en magtige volk, wat van oudsher sy gelyke nie gehad het nie en dit hierna ook nie sal hê tot in die jare van die verste geslagte nie.” Joël 2:2

Baie ander dele gebruik hierdie selfde beeld van ‘n son wat op kom, om te praat van God se eskatologiese oordeel oor sy vyande en verlossing van sy volk. 

“Maar vir julle wat my Naam vrees, sal die son van geregtigheid opgaan, en daar sal genesing onder sy vleuels wees; en julle sal uittrek en huppel soos kalwers uit die stal.” Mal. 4:2

“Daarom sê Hy: Ontwaak, jy wat slaap, en staan op uit die dode, en Christus sal oor jou skyn.” Efes. 5:14

Wat is die punt wat ek probeer maak? Dat die Bybel altyd gelowiges te midde van duisternis oproep om daaraan te dink dat die duisternis nie vir altyd sal triomfeer nie. Die Bybel roep ons op om te leef met die oog op die toekoms. Die Bybel roep ons op om te wag op die HERE – op die eerste en die tweede koms van Jesus – soos wagters wat wag op die môre. 

Dalk in die vroeë geskiedenis van die kerk? 

Ek wil op hierdie punt net ‘n gedagte los – en ek hoop om dalk in die toekoms meer hierop uit te brei. Maar kou ‘n bietjie hieraan: Wat as ons nog leef in die vroeë geskiedenis van die kerk? 

Elke geslag dink die einde is nóú hier: Christus gaan binne die volgende vyf jaar kom (of dalk tien, as dit regtig lank uitgerek word). Dit is natuurlik ver van my om vir ons Here voorskrifte te gee oor wanneer Hy moet terugkom. En sou Hy vandag terugkom sal ek jubel in blydskap. 

Maar wat as Hy nie vandag kom nie? Wat as Hy sy bruid kans wil gee om regtig ‘n groot effek op die wêreld te hê? Wat as daar nog tien-duisende jare van kerkgeskiedenis voor ons lê? 

Dit is iets om aan te kou. Veral in die lig van sommige profesieë wat regtig verwag dat God se koninkryk baie groot en heerlik sal wees, op hierdie aarde. 

“‘n Ander gelykenis het Hy hulle voorgehou en gesê: Die koninkryk van die hemele is soos ‘n mosterdsaad wat ‘n man neem en in sy land saai; wat wel die kleinste is van al die soorte saad, maar as dit gegroei het, groter is as die groentesoorte en ‘n boom word, sodat die voëls van die hemel kom en nes maak in sy takke. ‘n Ander gelykenis het Hy hulle vertel: Die koninkryk van die hemele is soos suurdeeg wat ‘n vrou neem en in drie mate meel inwerk totdat dit heeltemal ingesuur is.” Matt. 13:31-33

Dalk – net dalk – sal kinders eendag in katkisasie vra: “Wie was nou weer eerste – C.S. Lewis of Augustinus? Ek verwar altyd die vroeë kerkvaders…”

Dalk – net dalk – leef ons tans in die donker eeue. En die son is besig om op te kom. 

Hoe moet ons dan leef? 

Dit bring ons by die belangrike vraag: Hoe moet ons dan leef? 

Wel, leef met die oog op die Koning. Leef met die oog op die Môrester. Leef met die oog op die Man op die wit perd. Leef eskatologies. 

Mense is geneig om vas te sit in die verlede. Ons is geneig om heeltyd terug te kyk – na die “goeie ou dae.” Maar ons vergeet dat daar in die goeie ou dae ook duisternis was.

Vir Christene is die geskiedenis natuurlik belangrik. Maar dit is juis belangrik omdat ons weet dat ons eendag geskiedenis gaan wees: Ons leef in dieselfde storie: In dieselfde verhaal: Met dieselfde hoop as ons voorvaders. Ons leef met die oog op die Koning. 

Die Bybel gebruik gereeld die beeld van ‘n boom om wyse en geseënde mense te simboliseer. En dit is gepas: ‘n Wyse man is baie soos ‘n boom. ‘n Wyse man leef met wortels wat diep afsak in die vrugbare aarde van die geskiedenis – daar waar ons verkwik kan word met dieselfde waters wat ons voorouers verkwik het en krag gegee het om deur die duisternis op te beur na die lig. Maar ‘n wyse man leef ook met takke wat na die hemel uitreik – wat na die toekoms tas en versterk word deur die strale van die son. 

Dis die roeping van die kerk, vandag. Om stewig gewortel te wees in die verlede, en kragtig op te beur na die toekoms. 

“En hy sal wees soos ‘n boom wat geplant is by waterstrome, wat sy vrugte gee op sy tyd en waarvan die blare nie verwelk nie; en alles wat hy doen, voer hy voorspoedig uit.” Ps. 1:3

Optimisties oor die toekoms van God se Koninkryk?

“Die edeles van die volke het vergader—’n volk van die God van Abraham; want aan God behoort die skilde van die aarde. Hoog verhewe is Hy!” (Ps. 47:10)

Een van die treurigste ervarings wat ek nog gehad het, was toe ek vir die eerste keer in ‘n plattelandse gemeente met minder as 10 lidmate gepreek het. Van die eerste oomblik na ek die konsistorie ingestap het, tot die oomblik toe ek met my kar by die hek uitgery het, was die gevoel van stille hopeloosheid tasbaar in die atmosfeer van die kerk. Sedertdien het ek al daaraan gewoond begin raak: Hierdie ervaring was nie ‘n uitsondering nie. Dit is meermale die geval as wat ons graag wil erken. En dit is nie net plattelandse gemeentes waar mens hierdie gevoel raakloop nie. Ook in stedelike gemeentes – selfs groot gemeentes – kan jy die hopeloosheid voel ronddryf. Jy sien dit in die oë van die gemeentelede. Jy hoor dit in hulle stemme wanneer hulle sing.

Is dit moontlik om optimisties te wees oor die toekoms van God se koninkryk? Baie keer lyk dit vir ons asof hierdie gevoel van hopeloosheid dalk meer gepas is as die optimisme van ons Gereformeerde vaders soos Calvyn, wat met groot ywer sendelinge na Frankryk, Duitsland, Nederland en selfs na Brasilië gestuur het[1]. Dit lyk asof die kerk maar net wil terugsak en aanvaar dat ons nou in “die laaste dae” is, menende dat daar nou maar vervolging oral gaan wees en ons kan nie eintlik daarop hoop dat Christus se koninkryk nog gaan groei nie. Maar is hierdie idee van God se koninkryk die Bybelse idee?

Ek wil argumenteer dat dit glad nie Skriftuurlik is om op hierdie manier te dink oor God se koninkryk nie. Nie alleen kan ons optimisties wees oor die toekoms van God se koninkryk nie, maar uit die Bybel sien ons dat ons ook optimisties behoort te wees. In hierdie artikel wil ek stilstaan by ‘n paar van die groot lyne wat ons optimisties behoort te maak en ek wil een van die groot besware teen optimisme kortliks bespreek.

Hierdie tema behoort ons bloed warm te maak vir die toekoms van die kerk. Dit behoort ons ‘n perspektief op God se werk oor die ganse aarde te gee wat groter is as enige probleme wat ons nou, hier, in hierdie ou klein landstrekie van Suider Afrika beleef. As ons bid, “Laat u koninkryk kom” dan behoort ons dit te bid asof God besig is om die gebed te verhoor.

Die klippie word ‘n Rots oor die hele aarde

“Maar die klip wat die beeld getref het, het ‘n groot rots geword wat die hele aarde gevul het.” (Dan. 2:35).

Daniël 2 is seker een van die bekendste stukkies geskiedenis uit die Ou Testament. En die droom wat Nebukadnesar gehat het is seker een van die bekendste drome in die hele Bybel (met Farao s’n as ‘n nabye tweede).

Maar selde dink ons aan wat hierdie droom regtig vir ons oor God se koninkryk behoort te sê. Hier is ‘n groot beeld – wat saamgestel word uit al die groot koninkryke van die geskiedenis – en dan kom daar ‘n klein klippie en stamp die beeld stukkend. Die betekenis is duidelik: Jesus is die klippie. Hy kom om die koninkryke van die wêreld te vernietig. Maar wat gebeur daarna met die klippie? Hy groei totdat dit ‘n rots is wat so groot is dat dit die hele aarde vol staan (Dan. 2:35).

Maak dit jou bly om daaraan te dink? Jesus se koninkryk is groter, sterker, heerliker as die koninkryke van die wêreld. Wat ‘n wonderlike Koning het ons nie. Wat ‘n heerlike Koninkryk is ons nie deel van nie.

Die mosterdsaad word ‘n groot boom

“Die koninkryk van die hemele is soos ‘n mosterdsaad wat ‘n man neem en in sy land saai; wat wel die kleinste is van al die soorte saad, maar as dit gegroei het, groter is as die groentesoorte en ‘n boom word, sodat die voëls van die hemel kom en nes maak in sy takke.” (Matt. 13:31,32).

Jesus se gelykenisse kan ons baie leer oor die koninkryk van God. Baie van sy gelykenisse en ook baie van sy preke het gegaan oor die koninkryk van God. Dit was ‘n tema waaroor Hy gereeld gepraat het.

Een van die korter gelykenisse is hierdie een, wat ek graag wil uitlig. Jesus vergelyk sy koninkryk met ‘n mosterdsaad en Hy verduidelik dat dit daaroor gaan dat die koninkryk ‘n klein begin het, maar op die ou end baie groot word: Net soos ‘n mosterdboom, wat as ‘n saadjie een van die kleinstes is maar ‘n baie groot boom word.

Hier trek Jesus, interessant genoeg, weer ons aandag terug na Daniël. In daardie profesie, lees ons ook van ‘n boom soos hierdie met baie voëls in die takke (Dan. 4:4-18). Die ooreenkomste tussen die bome is so opvallend dat ons nie anders kan as om hierdie boom van Jesus te interpreteer in die lig van wat die eerste boom, in Daniël 4, beteken het nie. En daar het dit heengewys na Nebukadnésar self, en sy groot koninkryk (Dan. 4:20-22).

In die lig van hierdie Ou Testamentiese verklaring moet ons dan na hierdie gelykenis van Jesus kyk en besef dat Hy werklik ‘n wonderlike toekoms vir sy koninkryk sien. Sy koninkryk moet so groot (eintlik groter) word soos die antieke koninkryk van Babel. Dit moet ‘n skaduwee word vir alle nasies om onder te kom skuil.

Die sendingopdrag word ‘n realiteit

“Gaan dan heen, maak dissipels van al die nasies, en doop hulle in die Naam van die Vader en die Seun en die Heilige Gees; en leer hulle om alles te onderhou wat Ek julle beveel het.” (Matt. 28:19).

Mense praat baie oor die groot sendingopdrag – en oor hoe ons baie min doen om daaraan gehoor te gee. Dit is inderdaad ‘n klad op die moderne kerk, dat ons so gefokus is op onsself en so min uitreik met die evangelie na buite. Die kerk is besig om “te oorleef” en vergeet van die laaste opdrag van Jesus.

Maar hier is ‘n vraag wat ons gereeld mis. Sal hierdie opdrag vervul word? Hoor mooi: Gaan daar ‘n tyd kom wat die kerk kan terugkyk en verklaar: Ons was gehoorsaam – ons het die opdrag voltooi?

Ek vra, met ander woorde, gaan daar ‘n tyd in die toekoms wees wat al die nasies dissipels is, gedoop in die Naam van die Drie-Enige God, besig om te leer van die woorde van Jesus?

Wat ‘n beeld! Hoe ver van die werklikheid waarin ons leef is dit nie. Maar is dit moontlik?

Sien, ek wil argumenteer dat, as dit nie vervul gaan word nie, dan maak dit Jesus se sending ‘n mislukking. Hoor my mooi: Ek glo dat Jesus se sending – sy “Mission” soos die Engelse sê – wel suksesvol was en gaan wees. Maar ek glo dat net ‘n optimistiese siening van die toekoms kan regverdig dat sy sending op die ou end suksesvol vervul sal word.

Ons moet onthou, Jesus is die eerste Sendeling. Lank voor Hy ons uitstuur, word Hy uitgestuur. Jesus se eie woorde, is: “Soos die Vader My gestuur het, stuur Ek julle ook.” (Joh. 20:21). So Hy is die eerste Sendeling. En ons opdrag om sendelinge te wees, kan net sin maak in sy groter opdrag. Ons opdrag is basies om saam met Jesus, Jesus se werk te voltooi. Direk na die sendingopdrag sê Hy immers: “En kyk, Ek is met julle al die dae tot aan die voleinding van die wêreld. Amen.” (Matt. 28:20). Ons opdrag is sy opdrag. Ons missie is sy missie. Ons doen sendingwerk in die voetspore van Jesus.

So, om terug te kom na die vraag: Gaan Jesus se missie suksesvol wees? Of gaan Jesus – op die finale dag – ‘n onsuksesvolle Sendeling wees?

Ons geneigdheid is om vas te hak by “al die nasies.” Ek kan sommer hoor hoe iemand wil teëstribbel: “Maar Hy red mos nie alle mense nie! Ons is nie universaliste nie!” En dit is heeltemal waar. Maar daar is twee maniere om die woord “al” of “almal” of “die hele” te gebruik. Jy kan dit gebruik in die sin van elke liewe mens, of elke liewe nasie, kop vir kop. Of jy kan dit in ‘n meer algemene sin gebruik vir ‘n aangrypende, groot hoeveelheid. Dit is in hierdie laaste sin wat ek dit verstaan.

Jesus kom met ‘n missie: ‘n Missie om die nasies te red – nie te veroordeel nie. Hyself sê: “Want God het sy Seun in die wêreld gestuur nie om die wêreld te veroordeel nie, maar dat die wêreld deur Hom gered kan word.” (Joh. 3:17). Ek glo nie dat Hy gaan misluk nie. Daarom is ek optimisties oor die toekoms van die koninkryk.

Wat van die nou poort?

Daar is baie ander tekste waarheen ons kan gaan. Openbaring is een van die mooiste dele, terloops: Daar lees ons keer op keer van meningitis en meningitis wat gered word – van elke volk, stam, taal en nasie. Die Psalmboek is ook ‘n pragtige digbundel vol van God se wonderlike verlossing van al die nasies. Maar ons kan nie by alles uitkom in hierdie een artikel nie.

Ons moet nou tyd spandeer by ‘n baie gewilde beswaar teen hierdie posisie. Dit is Jesus se woorde in Mattheus 7:13-14: “Gaan in deur die nou poort, want breed is die poort en wyd is die pad wat na die verderf lei, en daar is baie wat daardeur ingaan. Want die poort is nou en die pad is smal wat na die lewe lei, en daar is min wat dit vind.” Hoe moet ons dit verstaan? Gee dit nie die indruk dat God se verlossing – op die ou end – wel baie klein gaan wees nie?

Ek wil hierdie antwoord deur te wys op die die styl van Jesus se ander woorde, in sy bergpredikasie (onthou, dis waar hierdie deel homself in die Bybel bevind). Jesus kom hier aan die einde van sy preek. En tot nou toe het Hy baie gereeld klem geplaas op hoe radikaal, persoonlik en veeleisend die wet van die HERE is. So het Hy byvoorbeeld ook gesê: “As jou regteroog jou dan laat struikel, ruk dit uit en gooi dit weg van jou af; want dit is vir jou beter dat een van jou lede vergaan en nie jou hele liggaam in die hel gewerp word nie. En as jou regterhand jou laat struikel, kap dit af en gooi dit weg van jou af; want dit is vir jou beter dat een van jou lede vergaan en nie jou hele liggaam in die hel gewerp word nie.” (Matt. 5:29-30). Niemand interpreteer hierdie woorde letterlik nie. Dis duidelik wat Jesus bedoel: Hy wil wys hoe ernstig die saak is wat Hy oor praat. So ook dan, wanneer Hy praat oor die poort wat nou is en min mense wat dit vind, wil Hy vir ons wys hoe ernstig dit is om wel die poort na die hemel op te soek en nie net te dwaal op die pad wat na die verderf lei nie. Hy praat nie van ‘n tydlose waarheid – dat daar meer mense in die hel as in die hemel is nie. Hy praat oor hoe ernstig dit is vir jou en my om seker te maak ons soek wel die poort na die hemel.

Dit is meer duidelik wanneer ons kyk na ‘n ander interaksie, waar Jesus ‘n soortgelyke antwoord gegee het. In Lukas 13:23-24 lees ons: “Toe sê iemand vir Hom: Here, is die wat gered word, min? En Hy antwoord hulle: Stry hard om in te gaan deur die nou poort, want baie, sê Ek vir julle, sal probeer om in te gaan en sal nie in staat wees nie.”

Hier kom iemand met ‘n baie teoretiese, eskatologiese vraag na Jesus: “Gaan daar min of baie mense gered word?” En Jesus maak dit persoonlik. Hy maak dit relevant. Soos altyd, is Hy nie lus om net oor teorie te gesels nie. Sy antwoord is basies: “Vergeet van of dit baie of min is. Wat van jou?”

So wat van jou? Wat van my?

Ons kan lekker lank gesels oor optimisme en pessimisme. Ons kan lekker lank debatteer oor die toekoms en oor God se groot plan vir sy koninkryk. Ons kan wonder: Gaan God baie mense red of min? Gaan sy koninkryk nog baie groei, of moet ons maar soos ‘n skilpad maak, ons koppe in die dop trek en wag vir die eindtyd om verby te gaan.

Maar hierdie antwoord van Jesus kloof deur ons teoretiese bespiegelinge soos ‘n skerp swaard: “Stry hard om in te gaan deur die nou poort, want baie, sê Ek vir julle, sal probeer om in te gaan en sal nie in staat wees nie.”

Ek dink nie Jesus gebruik die nou poort as ‘n tydlose waarheid oor sy plan vir sy koninkryk nie. Ek dink Hy gebruik dit soos ‘n vuis om ons op die bors te slaan en te laat besef: Hierdie sake is ernstig en persoonlik.

Die kruks van die hele saak…

Daar is baie dinge wat ons negatief kan maak in die Weste en in Suid Afrika. Die opkoms van die sekularisme, die moderne wêreldbeskouing van relativisme, die groot getalle waarin mense hul toevlug neem tot die New Age dwaling, die daling van geboortesyfers onder kerklidmate, die groot getalle waarin mense emmigreer – dit alles het die geneigdheid om ons erg pessimisties te maak oor Jesus se wonderlike koninkryk.

Maar dink ‘n bietjie so daaraan: God is mos groter as ons. En sy koninkryk is groter as die koninkryk wat ons hier voor ons sien. Die Weste is maar ‘n baie klein deel van die wêreld, al hou ons baie daarvan om te dink dat ons die kat se snor is. God is besig om te werk op ander plekke in die wêreld. Meer en meer groei die Christendom in Oosterse lande soos Sjina[2]. God se koninkryk is groter en heerliker as ons land en ons leeftyd. Ons is deel van iets groters as wat ons net raaksien in ons kort tyd in hierdie lewe. Ons het die groter perspektief van God se Woord nodig. En daar kry ons hoop: Hoop vir ons lewens, maak nie saak hoe sleg dit gaan nie. Maar ook hoop vir die toekoms. Ons mag hoor: Die klippie word groot, die mosterdboom groei, en Koning Jesus is besig om sy sendingopdrag uit te voer.

So skep moed. Stry hard. Bou God se koninkryk.

Bronnelys:

[1] Starke, 2012:Aanlyn.

[2] https://www.bu.edu/articles/2023/why-is-christianity-growing-in-china/

Reformasies in die geskiedenis

Baie Christene is vandag pessimisties. Wanneer mens sien hoe Humanisme hand oor hand toeneem, dan wil ons amen sê op Psalm 12:

“Red, o Here, want daar is geen vrome meer nie; want die getroues het verdwyn onder die mensekinders”.

Maar ons moet ons self herinner dat daaar ook ‘n Psalm 2 is:

“Die konings van die aarde staan gereed, en die vorste hou saam raad teen die Here en teen sy Gesalfde … Hy wat in die hemel woon, lag; die Here spot met hulle. Dan sal Hy hulle aanspreek in sy toorn, en in sy grimmigheid sal Hy hulle verskrik… Wees dan nou verstandig, o konings; laat julle waarsku, o regters van die aarde! Dien die Here met vrees, en juig met bewing.Kus die Seun, dat Hy nie toornig word en julle op die weg vergaan nie; want gou kan sy toorn ontvlam. Welgeluksalig is almal wat by Hom skuil!”

Ons moet ons herinner aan die woorde van Abraham Kuyper, die eerste minister van Nederland 1901-1905, wanneer hy in sy Tractaat van de Reformatie, (1884) skryf dat uit ‘n Christelike perspektief kan ons die geskiedenis opdeel in hierdie hoofdele:

  • Skepping
  • Sondeval
  • Reformasies
  • Christus se koms
  • Reformasies
  • Wederkoms en Oordeel
  • Nuwe hemel en aarde

In terme van die Reformasies maak hy die opmerking :

“Omdat die Reformasie van die sestiende eeu as die Reformasie beskou word, is baie onder die indruk dat daar nie in die Heilige Skrif nie en ook nie in die geskiedenis sprake is van ander Reformasies nie. Dit is ‘n valse idee… As mense gewoond daaraan raak om die Reformasie van Luther as die enigste egte Reformasie te beskou, dan is hierdie die nagevolg: ‘Reformasie’ word dan slegs ‘n eenmalige gebeurtenis en daar is niks verder om daaroor te sê nie. Maar as in teendeel Reformasie ‘n konstante finomeen in die geskiedenis van Jesus se kerk is, wat weer en weer gebeur nadat foute en afvalligheid ingesluip het en herstel deur Reformasie probeer word en gereeld ook suksesvol is, dan word die idee van Reformasie vir ons lewendig.”

Hy gaan dan voort en lys die volgende Reformasies:

  • Die kinders van Set wat afgeskei het van die kinders
    van Kain in die dae van Enoch okm die naam van die
    Here aan te roep.
  • Die vloed wat Noag en sy gesin afgeskei het van die
    goddelose afvallige korrupte mensdom
  • Abraham wat op God se bevel die afgodsaanbiddende
    Ur verlaat het om die kerk op ‘n ander plek te herstig.
  • Die vierde reformasie het plaasgevind toe Jakob en
    Esau se paaie geskei het.
    Bg. Reformasies was egter uniek omdat dit primêr deur God
    gedryf is. Dit is daarom nie ‘n model vir reformasie in ons dag
    nie. Na die totstandkoming van Isael het die volgende
    Reformasies plaasgevind:
  • Die verplasing van die kerk van die land Goosen na
    die woestyn
  • Die afskaffing van kalfaanbidding deur Moses
  • Verskillende reformasies onder die Rigters
    Die reformasie wat Samuel nagejaag het en ook
    verwesentlik het
  • Daar was dan sewe reformasies wat deur konings
    bewerkstellig is:
    ◦ In Juda onder: Asa, Josefat, Joas, Hiskia, Manasse
    ◦ In Israel onder: Jehu en deur Elia teen Agab
  • Serubabel wat die kerk teruglei na die Ballingskap
  • Esra en Nehemia wat Jerusalem se mure herbou
  • Johannes die Doper wat die volk oproep tot bekering
  • Sinode van Nicea 325
  • Waldense
  • Hussiete in Bohemië
  • Wycliff in Engeland
  • 1500’s Reformasie: Sweeds, Duits, Switserland,
    Frankryk, Slawië, Skotland ens.
  • Dordt 1618/9
  • Afskeiding van 1834
    Ons kan byvoeg:
  • Abraham Kuyper se Doleansie en die reformasie wat
    daarop gevolg het van 1886.

Ons kan byvoeg: Abraham Kuyper se Doleansie en die reformasie wat
daarop gevolg het van 1886.

Kom ons werk en bid vir nog ‘n Reformasie in ons dag. ‘n Reformasie waar terugekeer kan word na God se Woord. ‘n Reformasie waar die HERE weer gevrees kan word.

Tydbeskouing

Die tydsbeskouing is een van die sewe voorveronderstellings van ‘n wereldbeskouing. Dit poog om die volgende vrae te beantwoord:

  1. Is daar ‘n begin en einde aan tyd?
  2. Is daar enige doelwit waarheen alles oppad is?
  3. Is dit net oneindige siklusse?

Omdat die mens nie alwetend is nie en ook nie alle data tot sy beskikking het oor hoe die heelal, aarde, die plant- en diereryke en hoe die mens tot stand gekom het nie, moet noodwendig voorveronderstellings gemaak word. Christene sal die Bybel as ’n betroubare bron van inligting beskou en sê dat dit vir ons vertel dat God die Skepper van alles is.
Ewolusioniste wil egter niks weet van ’n godheid nie en gevolglik is hul heel eerste voorveronderstelling dat God nie bestaan nie. Hierdie voorveronderstelling veroorsaak dan dat hulle alle inligting wat aangebied word, sal interpreteer in die lig van hierdie voorveronderstellings.
’n Wêreldbeskouing bestaan uit ’n aantal basiese voorveronderstellings wat min of meer konsekwent is met mekaar en wat min of meer wetend gehou word en min of meer waar is. Gewoonlik word hierdie voorveronderstellings nie deur mense bevraagteken nie en kom slegs na vore wanneer ’n mens met ’n vreemdeling van ’n ander ideologiese denkrigting verskil (The Universe Next Door, James Sire, 2009, Intervarcity Press, p18)

Al die voorveronderstellingskategoriee is:

  1. Godsbeskouing / Teologie
  2. Mensbeskouing / Antropologie
  3. Kennisleer / Epistomologie
  4. Heelalbeskouing / Kosmologie
  5. Samelewing / Sosiologie
  6. Etiek
  7. Tydsbeskouing