Pieter van Deventer
Ek het onlangs gelees deur Gentry (1990) se boek, The Greatness of the Great Commission. Dit is regtig ‘n juweel van ‘n boek. Ek sal dit sterk aanbeveel vir enigiemand wat wonder met watter soort visie ons moet ywer om die nasies vir Christus te wen. Ek wil in hierdie artikeltjie aansluit by Gentry se boek deur ‘n paar lyne te trek oor hoe ‘n postmil visie vir sending lyk.
As jy nuut is tot die konsep van eskatologie, hier is ‘n ander artikel wat woorde soos postmillennialisme (ek verkort dit na postmil) verduidelik. Gebruik dit om jou te help om die sienings wat ek hier bespreek te verstaan.
Die grootsheid van die opdrag
Die basiese punt wat Gentry (1990) op die tafel kom sit, is dat die Groot Opdrag groot is. Dit klink voor die hand liggend, maar hy daag ‘n mens uit deur te vra watter toekomsvisie reg laat geskied aan die grootsheid van die groot opdrag. Hy argumenteer oortuigend dat ‘n premil of amil toekomsvisie te kort skiet. Dit is die postmil visie wat regtig aan hierdie Opdrag die plek gee wat dit verdien.
Slegs die postmil visie probeer om die nasies te dissipel. Die premil en amil idee is dat dit individue uit die nasies is wat dissipels moet word. Maar Gentry wys dat dit nie versoen kan word met die grammatika van Mattheus 28:19 nie. Verder is dit net die postmil siening wat reken dat die Groot Opdrag uitgevoer sal word. Die premil en amil siening is dat die kerk op die ou end onsuksesvol sal wees in haar opdrag om die nasies te dissipel. Gentry wys ook hoe hierdie siening nie goed pas by die grammatika van Mattheus 28:19, of die optimisme van die res van die Skrif nie.
Die fondasie van die opdrag
Een van die sake wat Gentry vroeg in sy boek uitlig, is die verband tussen die Kultuuropdrag en die Groot Opdrag. Ons maak, na my mening (en syne), te min van die Kultuuropdrag. Hier’s hoe die saak staan: God se aanvanklike opdrag aan die mens was om die aarde te vul deur vrugbaarheid en die aarde te ontwikkel deur heerskappy (Gen. 1:28).
Hierdie Groot Opdrag was ons Groot Ondergang. Die mens het nie oor die skepping geheers nie, maar daarvoor gebuig (hy het na die slang geluister). Die gevolg was dat dit moeilik geword het om vrugbaar te wees en te heers. God se straf vir die vrou, was “Ek sal grootliks vermeerder jou moeite en jou swangerskap; met smart sal jy kinders baar.” (Gen. 3:16). Haar vrugbaarheid word aangetas. Die man se straf was, “vervloek is die aarde om jou ontwil … Ook sal dit vir jou dorings en distels voortbring.” (Gen. 3:17,18). Sy heerskappy word aangetas.
Maar Christus kom nie om dít wat voor die sondeval was te vernietig nie. Hy kom om dít wat voor die sondeval was te herskep. Sy Groot Opdrag is dus ‘n voortsetting van die Kultuuropdrag.
Hoekom is dit belangrik? Want dit beteken om dissipels te maak is nie net om siele te red nie. Om dissipels te maak is om prinse en prinsesse te herstel in hul majesteit: Dit is om te doen wat ons lankal moes doen: Om die aarde te vul met mense wat God dien, en oor die aarde te heers op ‘n manier wat God verheerlik. Dít is die Groot Opdrag.
Die tyd vir die opdrag
Nog ‘n laaste ding wat Gentry uitlig, gaan oor hoe ons moet kyk na tyd. Hy gee ‘n paar voorbeelde van premil Christene wat so seker is dat Christus binne die volgende paar jaar sal kom, dat hulle eintlik geen aandag kan gee aan die Groot Opdrag nie. Gentry fokus op Jesus se belofte, “En kyk, Ek is met julle al die dae tot aan die voleinding van die wêreld.” (Matt. 28:20). Hy wys uit dat “al die dae” impliseer dat daar baie dae sal wees. Op grond hiervan argumenteer hy dat ons met ‘n ruimer toekomsvisie ons lewe hier op aarde moet benader.
Dit is wel so dat Jesus kom soos ‘n dief in die nag (2 Pet. 3:10). En ons moet nie aan die slaap raak soos die vyf dwase maagde nie (Matt. 25:1-4). Maar juis in daardie gelykenis is dit interessant dat die wyse maagde gereed was vir die Bruidegom om langer te vat. Dit was die dwase maagde wat gedink het sy koms is om die draai.
In Deuteronomium 7:9 beloof God om sy verbond, goedertierenheid en gebooie te onderhou in duisend geslagte. Natuurlik is die “duisend” deel simbolies. Maar dink net ‘n bietjie watter raamwerk van tyd dit vir ons gee. ‘n Duisend geslagte is min of meer dertigduisend jaar. Dit is hoe lank God beloof om getrou te bly aan sy verbond!
Lê daar nog duisende jare voor ons? Ek weet nie. Maar ons moet werk aan hierdie Groot Opdrag met ‘n visie wat in ag neem dat God getrou sal bly tot in die duisendste geslag. Ons moet veg en bou met ‘n visie vir ons agterkleinkinders van die duisendste generasie.
Bibliografie
Gentry, K.L. Jr. 1990. The Greatness of the Great Commission: The Christian Enterprise in a Fallen World. Texas: Institute for Christian Economics.