Ek het onlangs gelees deur Gentry (1990) se boek, The Greatness of the Great Commission. Dit is regtig ‘n juweel van ‘n boek. Ek sal dit sterk aanbeveel vir enigiemand wat wonder met watter soort visie ons moet ywer om die nasies vir Christus te wen. Ek wil in hierdie artikeltjie aansluit by Gentry se boek deur ‘n paar lyne te trek oor hoe ‘n postmil visie vir sending lyk.
As jy nuut is tot die konsep van eskatologie, hier is ‘n ander artikel wat woorde soos postmillennialisme (ek verkort dit na postmil) verduidelik. Gebruik dit om jou te help om die sienings wat ek hier bespreek te verstaan.
Die grootsheid van die opdrag
Die basiese punt wat Gentry (1990) op die tafel kom sit, is dat die Groot Opdrag groot is. Dit klink voor die hand liggend, maar hy daag ‘n mens uit deur te vra watter toekomsvisie reg laat geskied aan die grootsheid van die groot opdrag. Hy argumenteer oortuigend dat ‘n premil of amil toekomsvisie te kort skiet. Dit is die postmil visie wat regtig aan hierdie Opdrag die plek gee wat dit verdien.
Slegs die postmil visie probeer om die nasies te dissipel. Die premil en amil idee is dat dit individue uit die nasies is wat dissipels moet word. Maar Gentry wys dat dit nie versoen kan word met die grammatika van Mattheus 28:19 nie. Verder is dit net die postmil siening wat reken dat die Groot Opdrag uitgevoer sal word. Die premil en amil siening is dat die kerk op die ou end onsuksesvol sal wees in haar opdrag om die nasies te dissipel. Gentry wys ook hoe hierdie siening nie goed pas by die grammatika van Mattheus 28:19, of die optimisme van die res van die Skrif nie.
Die fondasie van die opdrag
Een van die sake wat Gentry vroeg in sy boek uitlig, is die verband tussen die Kultuuropdrag en die Groot Opdrag. Ons maak, na my mening (en syne), te min van die Kultuuropdrag. Hier’s hoe die saak staan: God se aanvanklike opdrag aan die mens was om die aarde te vul deur vrugbaarheid en die aarde te ontwikkel deur heerskappy (Gen. 1:28).
Hierdie Groot Opdrag was ons Groot Ondergang. Die mens het nie oor die skepping geheers nie, maar daarvoor gebuig (hy het na die slang geluister). Die gevolg was dat dit moeilik geword het om vrugbaar te wees en te heers. God se straf vir die vrou, was “Ek sal grootliks vermeerder jou moeite en jou swangerskap; met smart sal jy kinders baar.” (Gen. 3:16). Haar vrugbaarheid word aangetas. Die man se straf was, “vervloek is die aarde om jou ontwil … Ook sal dit vir jou dorings en distels voortbring.” (Gen. 3:17,18). Sy heerskappy word aangetas.
Maar Christus kom nie om dít wat voor die sondeval was te vernietig nie. Hy kom om dít wat voor die sondeval was te herskep. Sy Groot Opdrag is dus ‘n voortsetting van die Kultuuropdrag.
Hoekom is dit belangrik? Want dit beteken om dissipels te maak is nie net om siele te red nie. Om dissipels te maak is om prinse en prinsesse te herstel in hul majesteit: Dit is om te doen wat ons lankal moes doen: Om die aarde te vul met mense wat God dien, en oor die aarde te heers op ‘n manier wat God verheerlik. Dít is die Groot Opdrag.
Die tyd vir die opdrag
Nog ‘n laaste ding wat Gentry uitlig, gaan oor hoe ons moet kyk na tyd. Hy gee ‘n paar voorbeelde van premil Christene wat so seker is dat Christus binne die volgende paar jaar sal kom, dat hulle eintlik geen aandag kan gee aan die Groot Opdrag nie. Gentry fokus op Jesus se belofte, “En kyk, Ek is met julle al die dae tot aan die voleinding van die wêreld.” (Matt. 28:20). Hy wys uit dat “al die dae” impliseer dat daar baie dae sal wees. Op grond hiervan argumenteer hy dat ons met ‘n ruimer toekomsvisie ons lewe hier op aarde moet benader.
Dit is wel so dat Jesus kom soos ‘n dief in die nag (2 Pet. 3:10). En ons moet nie aan die slaap raak soos die vyf dwase maagde nie (Matt. 25:1-4). Maar juis in daardie gelykenis is dit interessant dat die wyse maagde gereed was vir die Bruidegom om langer te vat. Dit was die dwase maagde wat gedink het sy koms is om die draai.
In Deuteronomium 7:9 beloof God om sy verbond, goedertierenheid en gebooie te onderhou in duisend geslagte. Natuurlik is die “duisend” deel simbolies. Maar dink net ‘n bietjie watter raamwerk van tyd dit vir ons gee. ‘n Duisend geslagte is min of meer dertigduisend jaar. Dit is hoe lank God beloof om getrou te bly aan sy verbond!
Lê daar nog duisende jare voor ons? Ek weet nie. Maar ons moet werk aan hierdie Groot Opdrag met ‘n visie wat in ag neem dat God getrou sal bly tot in die duisendste geslag. Ons moet veg en bou met ‘n visie vir ons agterkleinkinders van die duisendste generasie.
Bibliografie
Gentry, K.L. Jr. 1990. The Greatness of the Great Commission: The Christian Enterprise in a Fallen World. Texas: Institute for Christian Economics.
Ek is oortuig dat meeste Christene vandag ‘n verkeerde visie het oor die aarde: Meeste Christene dink verkeerd oor hierdie rooibruin grond onder ons voete. Daar is ‘n baie bekende gedig van Totius, Dié wêreld is ons woning nie. En alhoewel ek saamstem met sy woorde in beginsel (die ou wêreld van sonde en trane is nie ons tuiste nie) is dit vir my tragies dat ‘n gedig soos hierdie baie keer verstaan word asof dit sê die aarde is ons woning nie. Met sulke sentimente wil ek erg verskil.
Ons tuiste is die aarde. ‘n Mens is nie ‘n mistige wasempie wat ons ‘n “siel” noem, wat eendag in die hemel op ‘n wolkie gaan ronddryf nie. ‘n Mens is fisies ook: God het hom uit die aarde, vir die aarde geskep (Gen. 2:4-7).
Douglas Wilson, in sy boek Heaven Misplaced, beskryf dit baie goed. In die VSA is daar baie evangelical Christene wat begin sê: “This world is not my home – I’m just passin’ through.” Amper soos Totius se gedig. Wilson verskil ernstig hiermee. Hy meen ons sal baie eerder, wanneer ons sterf en in die hemel kom, rondgaan en sê: “This world is not my home – I’m just passin’ through.”
Die Inkarnasie
Toe God die Seun ‘n mens geword het, het Hy fisies en aards geword. Dit is veronderstel om vir ons iets oor hierdie fisiese skepping te sê. Dit is veronderstel om ons iets te sê oor die goedheid van die aarde.
God het die aarde so lief, dat Hy ‘n aardse liggaam aangeneem het. En let mooi op: God kan nie sonde doen nie. Alles wat God doen is wys, goed en vol majesteit. Sy besluit om ‘n mens te word is geen uitsondering nie.
Waar die storie eindig
Die mens is gemaak om op die aarde te leef. Die storie van die Bybel – en die storie van die mensdom – eindig nie in die hemel nie: Dit eindig op die nuwe aarde. Dit eindig met die Nuwe Jerusalem (en al die gelowiges daarin) wat neerdaal uit die hemel en haar fondamente in die aarde laat insink.
“En ek, Johannes, het die heilige stad, die nuwe Jerusalem, sien neerdaal van God uit die hemel, toeberei soos ‘n bruid wat vir haar man versier is.” (Openb. 21:2).
Die storie van elke mens eindig ook nie by ‘n siel nie. Dit eindig by ‘n liggaam. Dit eindig by iets fisies: Wanneer die Nuwe Jerusalem neerdaal na die aarde sal haar inwoners, net soos sy, ook weer aards word. Hulle sal fisiese liggame ontvang om in haar fisiese huise te bly.
“Want soos hulle almal in Adam sterwe, so sal hulle ook almal in Christus lewend gemaak word; maar elkeen in sy eie orde: as eersteling Christus, daarna die wat aan Christus behoort by sy koms. Daarna kom die einde, wanneer Hy die koninkryk aan God die Vader oorgee, as Hy alle heerskappy en alle gesag en mag vernietig het.” (1 Kor. 15:22-24).
Die hemel en die aarde
Natuurlik gaan die Bybel nie net oor die aarde nie. Die hemel is ook ‘n wonderlike realiteit waaroor mens baie kan sê. En Christus beveel ons om nie skatte op die aarde bymekaar te maak nie, maar in die hemel. Alles van dít is waar.
Die hemel en die aarde moet bymekaar uitkom. Altwee sfere moet geëer word: Ons moet bly wees oor die hemel en die aarde. Maar spesifiek oor die aarde. Die mens is nie ‘n engel nie. Ons is gemaak uit die grond. En alhoewel ons liggame deur geloof in Jesus hemels word (1 Kor. 15:47-49), bly ons aardsheid ‘n goeie realiteit. So Totius is reg: Dié wêreld is ons woning nie. Maar dié aarde is ons woning.
Bibliografie
Wilson, D. 2008. Heaven Misplaced: Christ’s Kingdom on Earth. Moscow, Idaho: Cannon Press.
Ek is konserwatief. Ek is baie bly om myself met hierdie groep in die samelewing te vereenselwig. Maar ‘n mens moet ook eerlik wees oor die tekortkominge van jou eie groep. Hy wat bereid is om homself te oordeel, se oordeel oor ander is baie skerper.
In daardie gees was dit beslis stimulerend om by Van Ruler (2015:Elektronies) ‘n gedagte raak te lees oor die dood van Jesus, wat hy toepas op konserwatisme. Ek wil hier kortliks sy insigte bespreek, en ‘n paar gedagtes van my eie los.
Die dood van ‘n ding
Hoe bereik iets sy doel? Van Ruler (2015:Elektronies) skryf: “The grains of wheat must fall to the earth. There they die. This done, they bring forth fruit, even a thousand fold. In other words: things must go through death, through the end, through the transition, even through the nihil, if they want to attain their purpose.”
Die stories wat God skryf, is stories van dood en lewe: Van lewe deur dood. Dit is stories waar die helde sterf en drie dae later opstaan. Dit is stories waar die goud bewaak word deur ‘n vurige rooi draak. In God se stories bereik iets sy doel wanneer dit sterf.
Die dood van ‘n Adam
Mens moet natuurlik versigtig wees om te spekuleer oor dinge waaroor die Skrif stil is. Maar daar is ‘n plek om lyne te trek. As ons dit doen, kan mens argumenteer dat selfs Adam sy doel sou bereik het deur te sterf. Of ten minste: Hy sou sy doel bereik het deur ‘n simboliese dood.
Alreeds toe Adam ‘n vrou ontvang het, het hy ‘n simboliese dood gesterf. God het ‘n diep slaap oor hom gebring en hom oopgeklief om uit hom ‘n vrou te bou (Gen. 2:21). Adam het net soveel gesterf soos wat elke moeder sterf wanneer sy geboorte gee.
Dit is dan nie vergesog om aan te neem dat Adam ook sou sterf om sy verdere doel te vervul nie. God se bevel om die tuin te bewerk en te bewaak (Gen. 2:15) impliseer ‘n vyand: Dit impliseer ‘n slang. En soos ons later in God se Storie sal uitvind, hierdie slang se kop word op ‘n baie spesifieke manier verpletter. Hierdie slang se kop kraak onder die voet van ‘n sterwende Man.
Die dood van konserwatisme
Van Ruler (2015:Elektronies) gaan verder: “There are people who want to keep things completely under their own control. They want to keep things as they are. These are the conservatives.”
Die probleem met konserwatisme, is dat dit dinge van hul doel weerhou. Om die beeld van N.D. Wilson (2021:YouTube) te gebruik: Die konserwatiewes sit plastiese beskerming oor sitkamer banke: Ons wil 50 jaar van nou af na die bank kan wys en sê: “Kyk! Dis nog presies soos toe ek dit gekry het!” Konserwatiewes spesialiseer in preservering.
Maar God se stories werk anders. In God se stories bereik dinge hul doel, nie wanneer dit stof gaar in ‘n glaskas nie. In God se stories bereik dinge hul doel deur te sterf.
‘n Seerowerskip!
N.D. Wilson brei verder uit op sy gedagte: Ons moet aan al ons instellings begin dink as seerowerskepe. Jou kerk, jou skool, jou Christelike universiteit, jou gesin – dit alles bestaan vir ‘n doel. Die doel is om die goud te gaan haal. In die proses moet jy verwag dat die seerowerskip – die instelling – ‘n paar skrape gaan optel. Die doel is nooit om die seerowerskip te preserveer nie. Seerowerskepe hoort eenvoudig nie in museums nie. Die doel is om die seerowerskip te verloor en die goud te wen.
Bibliografie
Van Ruler, A.A. 2015. I Believe: The Twelve Articles of Faith in Morning Devotions. Translated by Garth Hodnett. Xlibris Publishing. [Elektronies].
Wat is die roeping van die kerk – wat moet jou kerk en my kerk probeer om te doen op hierdie klippie wat ons “aarde” noem? Ek dink die roeping van die kerk kan die beste opgesom word soos dít: Om te bid, “Laat u koninkryk kom” en dan op te tree asof ons dit bedoel.
Ek is besig om te lees deur Peter Leithart se boek, The Kingdom and the Power. Daarin maak hy ‘n interessante opmerking. Hy sê ons moet God se koninkryk verstaan as drie rewolusies: ‘n Rewolusie in die hemel, ‘n rewolusie in die tempel en ‘n rewolusie op die aarde (Leithart, 1993:19-20).
Die hemele word geskud
God se koninkryk begin om te kom wanneer dinge radikaal verander in die hemel. Die Ou Testament is baie oop oor die feit dat Satan ‘n plek in die hemel gehad het (Job. 1-2). Hy het ‘n plek in die hemel gehad omdat hy reg was oor wat hy daar gesê het. Hy het die mens daar aangekla, en sy klagtes was waar.
Maar Jesus se geboorte, lewe, kruis en opstanding skud die fondasies van die hemele. Die Satan verloor sy reg tot die hemel. En Christus neem sy plek in – nie as aanklaer van die mens nie, maar as Verlosser.
“Toe sê Hy vir hulle: ‘Ek het Satan soos ‘n weerligstraal uit die hemel sien val.’” (Luk. 10:18, 2020 Vertaling).
Die mitologiese koninkryk
C.S. Lewis (1998:Elektronies) praat treffend van Jesus, as die mite wat ‘n feit geword het. As mens so kan praat van die Koning, kan mens sekerlik ook so praat van sy koninkryk. Die koninkryk van die hemele wat neerdaal op die aarde is die koninkryk van mite wat die koninkryk van feit word.
Ons is nie alleen nie. Daar is mitologiese wesens wat die skepping met ons deel – wesens wat ons breedweg beskryf as engele en duiwels. God bring sy koninkryk eerstens onder hierdie wesens. Hy begin sy koninkryk in die hemel.
“En daar het oorlog in die hemel gekom: Mígael en sy engele het oorlog gevoer teen die draak, en die draak en sy engele het oorlog gevoer; en hulle kon nie oorwin nie, en hulle plek was in die hemel nie meer te vinde nie. En die groot draak is neergewerp, die ou slang wat genoem word duiwel en Satan, wat die hele wêreld verlei, hy is neergewerp op die aarde, en sy engele is saam met hom neergewerp.” (Rom. 12:7-9).
…Net so ook op die aarde
Die draak is uit die hemel uitgewerp. Maar hy kraai nog koning oor die aarde (vir nou). Die roeping van die kerk is om te bid dat God met die aarde sal doen wat Hy met die hemel gedoen het. En dan op te tree asof ons dit bedoel het.
Die Koning van die hemel is besig om Koning van die aarde te word. Wat begin het in die hemel word voltrek op die aarde. Die einde is in sig: Die Koninkryk van God is naby. En ons moet vir mense vra: “Wat gaan jy doen, as alle mites in feite verander? Wat gaan jy doen, as die hele aarde Koninkryk is?”
“Só moet julle dan bid: Onse Vader wat in die hemele is, laat u Naam geheilig word; laat u koninkryk kom; laat u wil geskied, soos in die hemel net so ook op die aarde.” (Matt. 6:9,10).
Bibliografie
Leithart, P.J. 1993. The Kingdom and the Power: Rediscovering the Centrality of the Church. New Jersey: P&R Publishing.
Lewis, C.S. 1998. “Myth Became Fact” in God in the Dock. Grand Rapids: Eerdmans. [Elektronies].
Een van die baie foute van die liberale kerk (kan mens maar sê die woke kerk?) is dat sy probeer om “in” te wees. Sy probeer om aan te pas by al die nuutste giere. Orrels word uitgegooi en Michael Jackson word ingesleep; kansels word afgebreek met ywer wat die beeldstormers van ouds stom sou slaan; en verklarende prediking word ingeruil vir Ted-praatjies.
Saam met dit probeer die woke kerk om God aan te spreek as moeder. Prof. Alwyn Swanepoel van die AP Akademie het al ‘n meer volledige stuk geskryf hieroor[1]. Maar onlangs het iets wat Van Ruler geskryf het my weer hieraan laat dink. Van Ruler (2015:Elektronies) wys uit dat ons, wanneer ons in die Apostoliese Geloofsbelydenis sê dat ons glo in God die Vader, daarmee wil sê dat God geken kan word.
Dit klink dalk nou vir jou baie dom om dit te sê. “Natuurlik kan jy God ken!” wil jy dalk antwoord. Maar dink ‘n bietjie daaroor. As ek Sondag in die kerk sê: “Ek glo in God die Vader” sê ek nie net dat God Vaderlik is nie – nog voor ek iets sê oor sy Vaderskap sê ek iets wat baie meer basies is: Ek kan God ken: Ek kan iets oor Hom weet.
Die god wat nie God is nie
Die alternatief is dat God nie geken kan word nie, en daarom net sowel ‘n moeder as ‘n vader kan wees. “Wie weet of daar iets daar buite is? Maar selfs as daar iets is – hoe sal ons daardie iets ooit kan ken? Ons is mos sulke klein ou mensies!” so sê die agnostici, en saam met hulle die liberale kerk.
As God nie geken kan word nie, maak dit ook nie eintlik saak wie of wat Hy presies is nie. Dan is “God” maar eintlik net ‘n blob wat ons gebruik om te praat van daai ding wat ons eintlik nie kan verstaan nie. Dan vat mense en kulture maar net hierdie blob en vorm dit soos ‘n stuk klei na hul eie beeld en gelykenis. As God nie geken kan word nie, is Hy wat ook al jy wil hê Hy moet wees.
God is dan ‘n moeder! Want dis die soort God wat nou “in” is. Die New Age Beweging wil alles mos vervroulik. So as die kerk wil bly by die tye moet sy ook maar vasbyt deur hierdie groeipyne heen. Die mense van ons dag dink mos nie meer so tradisioneel oor gesin en gender nie. So kom ons skrap die idee van God as Vader en Bruidegom van sy kerk. Kom ons maak van God ‘n enkel-mamma en ‘n lesbiese minnaar. Wie weet? Dalk sal die wêreld dan weer van ons hou!
Is so ‘n god werklik God? In hulle poging om vir die wêreld ‘n moederlike God te gee het hulle God verander in ‘n onkenbare, onpersoonlike, irrelevante, vormlose niks wat elkeen maar kan interpreteer soos hy wil.
God die Vader of God die blob
Die kerk staan voor twee basiese keuses: Óf God is kenbaar, óf Hy is nie. As Hy nie kenbaar is nie, is elke mens vry om God te vorm soos hy wil. Maar as Hy kenbaar is, kan net Hy vorm aan Homself gee. Die vorm wat Hy aan Homself gee – glo dit of nie – is die vorm van ‘n Vader. So die keuse van die kerk is nie God die Vader of God die moeder nie. Dis God die Vader of God die blob.
Bibliografie
Van Ruler, A.A. 2015. I Believe: The Twelve Articles of Faith in Morning Devotions. Translated by Garth Hodnett. Xlibris Publishing. [Elektronies].
In die begin van die jaar het Oom Georg, wat hier sit, vir my kom vra om hierdie geloftedag praatjie te doen. Ek sê toe vir hom, ek weet verskriklik min van geskiedenis af, en hy moet eerder iemand anders kry. Hy sê toe, nee, hulle wil juis fokus op die toekoms. Ek sê toe, dit is uitstekend, ek weet alles van die toekoms af: Jesus gaan wen! En dis hoe die praatjie begin het.
So, ek gaan, eerste begin, dan is daar ‘n deeltje wat ek wil lees, maar kan ons net voor ons begin eers saam bid.
Ons Vader, ons dank U vir genade, ons dank U, dat ons so kan saam sing, en vra dat u ons harte en ons oë sal oopmaak vir die toekoms, dat U ons sal help, om te sien wat die maniere is hoe ons selfopofferend kan stry vir U koninkryk. Op watter maniere ookal. In Jesus Naam. Amen.
My oupa grootjie, aan my ma se kant, my ma se pa se pa, was ‘n immigrant van Nederland af. Sy naam is, oupa Cornelius Miske. Hy is al oorlede – hy is by die HERE. Hy het baie van ons Afrikaanse, gewoontes, en gebruike, baie vreemd gevind. Een so voorbeeld, was die laaste woorde wat ons sing, in die Stem. Daar aan die einde van, die Stem, dan sing ons: “Ons sal lewe, ons sal sterwe, ons vir jou, Suid-Afrika”
Nou, my oupagrootjie Cornelius het gedink, dit is heeltemaal te pasifisties om die vyande van Suid-Afrika so te benader deur te sê ons gaan sterf. So, elke keer as die Stem gesing is by geleenthede, dan het my oupa grootjie Cornelius Miske, klip hard, saam met almal saam gesing: “Ons sal antwoord op jou roep stem, ons sal offer wat jy vra. Ons sal lewe, JUL sal sterwe. Ons vir jou Suid-Afrika.” Dit was sy manier, om te sê hoe ons die oorlog – die stryd – moet benader.
So hier is die vraag, ‘n eerlike vraag: “Hoe wen mens ‘n oorlog? Hoe stry mens ‘n oorlog?” Daar is ‘n paar, generaals in die geskiedenis, wat hulle opinie daar oor, gegee het:
* Generaal George S. Patton, een van die, mees beroemde generaals, in die Amerikaanse Weermag, tydens die Tweede Wereldoorlog. Hy het gesê (so ‘n baie bekende gesegde): “The object of war, is not to die for your country, but to make the other bastard die for his” * Hier is nog ‘n voorbeeld: Generaal Vespasianus, een van die grootse generaals, in die Romeinse ryk, hy het ook iets soortgelyks gesê. Hy het gesê: “Die ligaam van ‘n dooie vyand, is ‘n soete reuk”. * Nog iemand in die Romeinse ryk: Julius Caesar het gesê: “Veni, Vidi, Vici” – Ek het gekom; Ek het gesien; Ek het oorwin. Dit was sy strydkreed.
Maar nou. Wat as jy by ‘n Weermag aansluit, en die Drilsersant kom so ingestap, en die heel eerste ding wat hy vir jou sê is: “Jy moet die ander wang draai… Jy moet jou vyande liefhê… Jy moet vir hulle bid…” Hoe gaan, ons daaroor dink?
Dit is waarby ek wil stilstaan, waarby ek wil uitkom. In Mattheus 10 vers 39, sê Jesus daar: “Wie sy lewe vind, sal dit verloor, en wie sy lewe verloor, om My ontwil, sal dit vind”
So, ons gaan hier kyk na, die vreemde manier, hoe Jesus die oorlog veg…. en as ons verstaan hoe Jesus die oorlog veg, dan kan ons begin verstaan hoe ons die oorlog, moet veg. Ons het so mooi gesing van om te handhaaf en te bou. Ons moet verstaan hoe Christus, handhaaf en bou. Ons sal dan kan begin verstaan, hoe ons hier moet handhaaf en bou.
Die deel wat ek net wil lees is uit Jesaja 53 – die eerste nege verse. Dit is ook ‘n baie bekende gedeelte. Vra jouself af: “Wat se soort manier is hierdie om ‘n oorlog te veg? Wat se soort Koning is dit wat hier van gepraat word?”
Jesaja 35: “1WIE het geglo wat aan ons verkondig is? En aan wie is die arm van die Here geopenbaar? 2Hy tog het soos ‘n loot voor sy aangesig opgespruit en soos ‘n wortel uit droë grond. Hy het geen gestalte of heerlikheid gehad, dat ons Hom sou aansien nie, en geen voorkoms, dat ons Hom sou begeer nie. 3Hy was verag en deur die mense verlaat, ‘n man van smarte en bekend met krankheid; ja, soos een vir wie ‘n mens sy gelaat verberg; Hy was verag en ons het Hom nie geag nie. 4Nogtans het Hý óns krankhede op Hom geneem, en óns smarte — dié het Hy gedra; maar óns het Hom gehou vir een wat geplaag, deur God geslaan en verdruk was. 5Maar Hy is ter wille van ons oortredinge deurboor, ter wille van ons ongeregtighede is Hy verbrysel; die straf wat vir ons die vrede aanbring, was op Hom, en deur sy wonde het daar vir ons genesing gekom. 6Ons almal het gedwaal soos skape, ons het elkeen sy eie pad geloop; maar die Here het die ongeregtigheid van ons almal op Hom laat neerkom. 7Hy is mishandel, hoewel Hy onderworpe was, en Hy het sy mond nie oopgemaak nie; soos ‘n lam wat na die slagplek gelei word en soos ‘n skaap wat stom is voor sy skeerders — ja, Hy het sy mond nie oopgemaak nie. 8Uit die druk en uit die strafgerig is Hy weggeneem; en onder sy tydgenote — wie het daaroor gedink dat Hy afgesny is uit die land van die lewendes? Ter wille van die oortreding van my volk was die plaag op Hom. 9En hulle het Hom sy graf by die goddelose gegee; en by ‘n ryke was Hy in sy dood, omdat Hy geen onreg gedoen het nie en geen bedrog in sy mond gewees het nie.”
En hier is die vraag weer: “Watter soort Koning is hierdie? En op watter manier veg Hy die oorlog?”
Ek wil by drie gedagtes uitkom: 1. Eerstens die interpretasie wie Jesus is, 2. Tweedens die doel van Jesus, 3. En derdens, die onreg wat met Jesus gebeur het.
INTERPRETASIE WIE JESUS IS
So eerstens, wat is die interpretatie van wie Jesus is? Hier moet jy jouself afvra, hoe kyk die wêreld na Jesus? Jy hoef nie baie ver te gaan nie. Doen jouself ‘n guns en ry op die N1 snelweg. As jy Pretoria binnery dan kom jy by die Universiteit van Pretoria, by Tukkies. Jy stap daar in, en gaan sê vir hulle. Ek wil vir julle vertel van die heel belangrikste mens in die geskiedenins. Al die proffies in gesiedenis moet so voor my kom sit. Ek wil hulle vertel van die heel belangrikste persoon, in die gesiedenis. Nie Alexander die Grote nie, nie Julius Caesar nie, nie wie ook al nie. Ek wil hulle vertel van die heel belangrikste persoon, in die geskiedenis. Jy kan nie die geskiedenis verstaan, as jy nie die Persoon ken. En dan begin jy vir hulle van Hom te vertel.
As hulle so voor jou sit, dan sê jy vir hierdie mense: Hierdie Man, was ‘n skrynwerker… en vir die drie jaar wat Hy wel besig was met politieke dade, het Hy net twaalf mense gehad wat Hom gevolg het. En, toe die mense Hom kom vra, wil jy die koning van die land word, toe sê Hy “Nee”.
As jy teen hierdie tyd nog nie by die hekke van Tuks uitgegooi is nie, vertel jy vir hulle hoe Hy gesterf het. Hy het gesterf as ‘n krimineel… en toe het selfs die twaalf wat Hom gevolg het, Hom verlaat.
Wat gaan die proffies vir jou sê? : “Hoe op aarde, kan Hy die belangrikse persoon in die geskiedenis wees?”
Dit is hoe die wêreld kyk na Jesus. Hulle kyk na Hom en sien ‘n Koning wat hang aan die kruis, en hulle sê: Dit is dom… Dit is dom… Dom… Hoe kan jy glo, dat hierdie Man jou, jou kan red. Hoe kan hy God wees as hy gesterf het? Hoe kan hy God wees, as Hy gesterf het?
Dit is hoe die wêreld kyk na Jesus. Dit is die interpretasie wat hulle gee, van wie Hy is.
DIE DOEL VAN JESUS
Dit maak nie vir hulle sin nie. Maar ons, ons verstaan die doel. Die doel van Jesus se lyding. Dit is belangrik, want ons kyk met ander oë. Dus ons kyk na Jesus, en ons sien die doel. Wat was die doel? Die doel was nie om te ly sommer maar net nie. Nie om te ly, omdat dit lekker was nie. Die doel was om te ly, sodat ons nie hoef te ly nie. Om die straf te dra, sodat ons dit nie hoef te dra nie.
Hy het ‘n doel daarmee gehad. En dit is wat ons lees in Jesaja 53… Dit is plaas-ver-vang-en-de lyding. Lyding in jou plek. Dit is asof jy daar aan die kruis gehang het. Jy moes daar uitgeroep het: “My God, my God, waarom het U my verlaat?” Jy moes alles van dit gedoen het en gely het… En dan vat God jou van die kruis af… en sit vir Jesus daar. Dit is hoekom ons die Koning van die kruis aanbid. Dit is die doel van Jesus se lyding. As ons dit raaksien, dan kan ons begin verstaan, hoekom Jesus die stryd op so ‘n vreemde manier stry.
Hier is a voorbeeld. Probeer jouself in die situasie indink: Jy is a soldaat in die oorlog, en jy het ‘n swaard in die een hand en ‘n skild in die ander hand en die duisende vyande is hiervoor jou, en jy veg teen hulle. Die oorlog is besig om voor jou te woed, en dan kom jou vriend aangehardloop en skree vir jou: Vlug! … Vlug! … Vlug! … Nog ‘n vyand het aangekom… Hy is groter… sterker… heerliker as al die ander vyande saam. En jy sê vir hom: wie is dit, wie is hierdie groot vyand? … Dit is God, die een wat die hemel en die aarde gemaak het, die een wat jou niere en jou hart en jou bene en jou alles instandhou. Die Een wat jou kan laat wegbraai voor sy aangesig soos ‘n stukkie vet op ‘n braaivleisvuur. Die Een wat so magtig is dat Hy net kan wens en jy verdwyn voor sy aangesig… Daardie Vyand kom aan. Daardie Kryger van die Lig. Hoe gaan jy ooit die oorlog wen?
As ons dink aan hierdie oorlog, die stryd tussen lig en duisternis waar ons van nature aan die kant staan van die duisternis, dan kom hierdie God – Hy is van nature jou vyand. Wat se hoop het jy?
Wat as Hy kom sê: Toemaar, Ek sal sterf.
Dit is die enigste manier hoe jy daardie oorlog kan wen. Sien, Hy gaan die oorlog wen. Jy kan Hom nie keer nie, maar die enigste manier hoe jy die oorlog kan wen, hoe ek die oorlog kan wen, is as Hy sê, ek sal die oorlog wen deur te sterf in jou plek. Dit is hoe ek jou oorwin deur jou te red. En so is die doel van Jesus. Sy lyding in ons plek.
DIE ONREG VAN SY LYDING
En die derde wat ons ook hier sien, is die onreg van sy lyding. Ons sien dit in vers 7 tot 9.
As jy so kyk na die kruis van ver af, lyk dit na die mees onregverdige ding. Hoe kan daardie pragtige, pragtige Seun van God gekruisig word? Hoe kan so iets met Hom gebeur? Hoe kan dit ooit toegelaat word? Maar deur hierdie ding wat van veraf onregverdig lyk, bewerkstellig God Sy eie geregtigheid.
Ek het een keer ‘n video gekyk op Youtube. Dit was ‘n lesing wat iemand gegee het oor hoekom laat God toe dat slegte dinge gebeur met goeie mense? Hoekom laat God toe dat slegte dinge gebeur met goeie mense?
Iemand skryf toe in die kommentaar boksie. Vraag: hoekom laat God toe dat slegte ding gebeur met goeie mense? Antwoord: dit het net een keer gebeur, en Hy het Homself vrywillig aangebied.
Dit is waar, ne? En al die lyding wat ons kan meemaak, die verdien ons altyd soveel meer.
Ons kan nooit vir God sê, ek het dit nie verdien nie. Daar was Een wat dit vir God kon sê en dit was Jesus, en hy sê, nee, ek bied myself vrywillig aan. En dit is hoekom dit wat so van ver af onregverdig lyk, God se regverdigheid bewerkstellig. Want daardeur maak Hy ons regverdig.
TOEPASSING
So dit is breedweg, die drie punte wat ek wil uitlig oor Jesus en oor hoe ons sy lyding moet verstaan. En nou kom ons probeer om hierdie vliegtuig te laat land. Kom ons maak dit prakties vir ons. Hoe veg ons die oorlog in Suid-Afrika? Hoe moet ons veg in die volgende 100 jaar? Of wat van die volgende 185 jaar? Hoe veg ons die stryd hier in Suid-Afrika?
Maar ons moet dit veg in die voetspore van Jesus. Ne. Ons moet dit veg soos Hy dit geveg het. Hy stel vir ons ‘n voorbeeld. Hy stel vir ons ‘n voorbeeld van jy moet kom en… sterf… Sterf.
Ek is nie besig om nou te sê dat ons passifiste moet wees nie. Ons moet ook raak sien: Jesus was nie ‘n passifis nie. Hy was nie ‘n passifis nie. Daar het ‘n tyd gekom wat hy ‘n sweep gevleg het en die goddelose Fariseërs geslaan het met die sweep in die tempel, en hy hulle uitgejaag het. Daar is ‘n tyd vir dit ook. Daar is ‘n tyd vir gewapende verset. Daar is ‘n tyd vir altwee. Maar, kyk ‘n bietjie watse voorbeeld stel, Jesus vir ons. Hy sê dit gaan nie oor my belange nie. Dit gaan eerstens oor God se belange en dan oor die belange van ander mense. Hy kom en en lê Sy lewe neer. En dan kom hy na ons toe en Hy kom sê vir ons, ons moet sy voorbeeld volg. Hy sê: Wees soos Ek. Daardie vers wat ek net daar in die begin gelees het, is net so mooi, Mattheus 10 vers 39 : “Wie sy lewe vind sal dit verloor. En wie sy lewe verloor om My ontwil sal dit vind.”
Met andere woorde, as hy alles gaan probeer om jouself net altyd te bevoordeel, om te oorleef, om gelukkig te wees. En alles gaan net oor my, my, my, my op die ou end, sê Jesus, as jy dit gaan doen, gaan jy jou lewe verloor… En wat bedoel hy dan? Hy bedoel, dit is die weg na die hel.
Die weg na die ewige lewe is om te sê, ek offer myself op. Ek kom na die kruis en daar word my ou mens saam met Christus vasgespyker. Ek sterf vir myself. Dit is hoekom Hy na ons kom en Hy sê vir ons, draai die ander wang. Weereens, dit is nie passifisties nie. Ek praat nie daarvan, dat iemand jou kom probeer doodmaak en dan moet jy maar net sê, ja, regso, jy het my een keer met ‘n mes gesteek, steek maar nog ‘n keer nie. Dit is nie wat Hy sê nie. Hy praat van, hier is iemand wat jou in die publiek verneder. Hoe reageer jy? Hoe reageer ek? Sê jy: Ek gaan jou terugkry. Of sê jy : “Goed, haal my maar uit, ek is nog baie slegter as wat jy besef, maar laat ek jou van Jesus vertel.” Dit is wat dit beteken om die ander wang te draai.
So, ek wil dit nog meer prakties maak, nog meer nader bring aan die grond: Wat is die grootste, mooiste, mees eksplisiete manier hoe ons onsself kan opoffer hier in Suid-Afrika?… Ek gaan nou kontroversieel klink, maar dit is om kinders te kry… As jy trou, dan sterf jy vir jouself… Want eweskielik is hier iemand anders wat in jou huis kom bly. En jy kan nie meer net doen wat jy wil nie. Jy kan nie meer net gaan waar jy wil nie. Jy moet sterf vir jouself. En jy moet die ander persoon eer.
En, dan as julle kinders kry, dan is dit nog 100 keer erger… Daai klein – jammer om die woord te gebruik – maar daai klein “brats” waardeer niks wat jy vir hulle doen nie. Jy gee vir hulle kos. Jy maak hulle doeke skoon. Jy sterf elke dag. Jy is in die nag wakker… die heelnag partykeer … en hulle skree en skree en skree… geen waardering nie. Maar wat sê, wat sê die Bybel vir ons van kinders? Telkemale: Kinders is die seën van die HERE. Ps 128 praat so mooi van seuns is soos olyfbome wat jou help om veilig te bly as jy in die poort is. Dit is so, daardie kinders word ouer en hulle help jou. Hulle staan jou by.
‘n Mens hoef nie baie slim te wees, om te weet dat as mense nie kinders het nie, dan gaan daardie volk sterf. So, as elke paartjie, nie ten minste 2 kinders het nie, dan is dit nie ‘n moeilike wiskunde som nie: as daar twee van julle is wat gaan sterf, en minder as twee wat julle gaan vervang, dan oor die lang termyn, wat gaan met die volk gebeur?
Dit is baie meer ingewikkeld as dit, as jy gaan kyk na geboortesyfers, en daar is mense wat allerhande studies van hiervan doen. As jy gaan kyk na geboortesyfers, jy gaan kyk na ‘n volk en hoe geboortesyfers op- en afneem, is daar die geleerdes in ons dag, wat sê dat wanneer ‘n volk se geboortesyfers laer is as ‘n gemiddeld van 1.6 kinders per huwelik is, dan gebeur dit nie dat daardie volk herstel nie. Dan sterf daardie volk. Dit is wat die geleerdes sê… Raai hoeveel kinders is die gemiddeld in Afrikaanse huwelikke?… Dit is 1.6… regtig.
En hoekom is dit so… want mense sterf nie. Hulle wil nie Jesus se voorbeeld volg nie. Ek wil nie Jesus volg nie. Dit is hierdie eie ek in my hart. Ek soek ‘n groot pensioenfonds. Ek soek ‘n lekker vakansiehuis. Ek soek die nuwe Ford Ranger. Alles daarvan is goed, maar ek sê ek gaan dit nie opoffer om kinders te kry nie. Genesis 1 sê: “Vermenigvuldig en vul die aarde”. Dit is hoe God se Koninkryk uitgebrei word, en ek sê in my hart: “Nee. Die geld in my bankrekening moet vermenigvuldig en my bankrekening volmaak”.
Die nommer een manier hoe ons veg en wen hier in Suid-Afrika is deur kinders te kry. Sien, dink so daaraan: Dit is die beste manier om ‘n argument te wen. Ons stry oor al hierdie dinge: Moet Afrikaans in die skole wees. Al hierdie vrae. Wel, wie gee om as daardie mense nie kinders kry nie, maar jy kry kinders. Op die einde, wie gaan die land besit? Die mense wat die kinders gehad het.
Dit is waarmee ek u graag wil wegstuur. Vir die jong mense: Dit is een van die mooiste, mees Bybelse, mees korrekste, heerlikse dinge wat jy kan doen om te besluit om te trou, vir jou eie belange te sterf, kinders groot te maak in die eer en vrees van die HERE. Vir die ouer mense: dit is een van die mooiste, mees Bybelse, mees korrekste, heerlikse dinge wat jy kan doen om daardie jong mense te help. Deur kinders word die volk gebou… deur kinders word God se koninkryk gebou.
Nou wil ek afsluit deur weer na die Stem te verwys. As ons dit dan sing. Dink bietjie daaraan. My oupagrootjie, hoe lief ek hom ook gehad het, was verkeerd. Dit is pragtig om te sing: Ons sal lewe, ons sal sterwe, ons vir jou Suid-Afrika. Dink net hoe gebeur dit: dat jy sterf vir jou land as jy jou pensioenfonds opoffer. As jy daardie vakansiehuis by die see opoffer. As jy al jou belange opoffer deur kinders te kry, dat jy die aarde kan beërwe.
wereldbeeld.org 